Yong: Sabah dalam peta pasport Filipina sangat provokatif

 

Kota Kinabalu, Rabu, 26 Ogos 2020

Tindakan sembrono ahli politik Filipina untuk memasukkan Sabah dalam peta Filipina di Filipina sangat provokatif dan hanya akan menyukarkan warga Filipina untuk datang ke Malaysia. Pihak berkuasa imigresen Malaysia tidak boleh menerima pasport orang Filipina yang datang ke Malaysia kerana apabila berbuat demikian boleh bermakna pengakuan tuntutan Filipina / Sulu ke Sabah. Ini bermaksud bahawa pemegang pasport Filipina ini tidak akan dibenarkan masuk ke Malaysia.

Bagi warganegara Filipina yang tidak sah di Sabah, mereka akan mempunyai lebih banyak alasan untuk tidak membawa pasport Filipina. Mereka lebih suka memiliki surat tinggal sementara di Malaysia. Ini akan memprovokasi rakyat Malaysia dan mendatangkan kemarahan rakyat Sabah. Akibatnya, keadaan menjadi lebih sukar bagi warganegara Filipina kerana akan dipandang lebih mencurigakan. Dengan kata lain, meletakkan Sabah di peta pasport Filipina akan membahayakan warganegara Filipina sendiri di Malaysia. Oleh itu, adalah demi kepentingan rakyat Filipina di Sabah untuk mereka menuntut agar pemerintah mereka menghentikan semua provokasi terhadap Sabah di Malaysia.

Adalah demi kepentingan Filipina untuk melupakan tuntutan mereka sekali dan selamanya. Mereka sama sekali tidak mempunyai peluang untuk berjaya.

Dua fakta yang kurang diketahui dan perlu dihebahkan

Apa yang disebut sebagai Penghakiman Macaskie. Hakim Charles Macaskie adalah hakim Mahkamah Tinggi di Borneo Utara ketika dia menghakimi kes Dayang Dayang pada tahun 1939, yang merupakan puteri Sultan Sulu, atas tuntutan hak milik ke atas "wang pemberian" yang perlu dibayar kepada pewaris Sultan Sulu.

Dalam memoirnya yang ditulis pada tahun 1946 tetapi hanya diterbitkan pada tahun 2011, “End of a Era, The Borneo Reminiscences of C.F.C. Macaskie, C.M.G. ", Macaskie telah menyatakan pandangannya bahawa Sulu" tuntutan kedaulatan adalah de facto tidak ujud. " Pandangan ini secara efektif membatalkan sebarang perbincangan bahawa penghakiman Macaskie memberikan beberapa kesahihan terhadap tuntutan Sulu kepada Sabah.

Kepentingan undang-undang yang lebih besar adalah "Kes Mengenai Kedaulatan ke atas Pulau Ligitan dan Pulau Sipadan" yang terkenal. Malaysia dan Indonesia telah menandatangani Perjanjian Khas pada 31 Mei 1997 untuk mengemukakan kepada Mahkamah antarabangsa "untuk menentukan apakah status kedaulatan ke atas Pulau Ligitan dan Pulau Sipadan milik Indonesia atau Malaysia."

Perjanjian ini diperbaiki pada 14 Mei 1998. Kerajaan Sabah, saya sebagai Ketua Menteri pada waktu itu, telah bersetuju dengan keputusan kerajaan Persekutuan untuk membiarkan pertikaian mengenai pulau-pulau Ligitan dan Sipadan diselesaikan di ICJ. Pada 17 Disember 2002, ICJ menganugerahkan kedaulatan kepada Malaysia. Tempoh sepuluh tahun bagi Indonesia untuk mengajukan rayuan, jika ada bukti baru, tetapi ianya sudah lama berlalu.

Tuntutan Filipina dikuburkan

Pada 13 Mac 2001, Filipina telah berusaha menyelinap dalam tuntutan Sabah mereka dengan percubaan untuk campur tangan dalam kes antara Malaysia dan Indonesia. Filipina mendakwa bahawa kedua-dua pulau itu menjadi milik mereka berdasarkan tuntutan mereka bahawa Sabah adalah milik mereka (Filipina). Tetapi permohonan petualang Filipina untuk campur tangan dalam kes itu disingkirkan oleh ICJ pada 23 Oktober 2001. ICJ telah menyimpulkan bahawa "Filipina belum melaksanakan kewajibannya untuk meyakinkan pengadilan bahwa kepentingan hukum tertentu yang mungkin mempengaruhi." Dalam bahasa mudah, Filipina tidak mempunyai asas undang-undang untuk menuntut Sabah dan oleh itu, tidak ada sebarang tuntutan ke atas pulau Ligitan dan Sipadan yang dibenarkan oleh ICJ kepada Filipina. Segala khayalan dan impian mengenai jalan keluar undang-undang untuk membawa tuntutan Filipina / Sulu ke Sabah ke mana-mana forum kehakiman antarabangsa telah dikuburkan pada tahun 2001.

Kemudian, berlakunya kes mahkamah Arbitrase Madrid 2019

Beberapa tahun lalu Ketua Menteri Sabah, yang juga anggota Parlimen Semporna, berbicara di Parlimen dan meminta Filipina menuntut Sabah dibawa ke ICJ. Ucapan seperti itu, yang terdapat di youtube, pasti mencetuskan harapan di kalangan mereka yang menuntut Filipina / Sulu, seperti keluarga Kiram, bahawa tuntutan mereka terhadap Sabah dapat dibawa ke mahkamah antarabangsa.

(Tonton video yang dilampirkan)

Siapa yang membiayai kes keluarga Kiram di Sepanyol?

Sudah tentu, keluarga Kiram membawa kes mereka ke Mahkamah Timbang Tara Madrid pada tahun 2019 dan memperoleh semacam perintah timbang tara. Cabaran berulang saya kepada Menteri Undang-Undang Malaysia ketika itu, Datuk V.K. Liew, dan Ketua Menteri Sabah, untuk menyatakan apa yang telah mereka lakukan untuk menentang tindakan pengadilan keluarga Kiram di Madird, telah didiamkan. Kosnya beberapa juta Ringgit untuk membawa kes tersebut ke pengadilan antarabangsa. Bagaimana keluarga Kiram, yang terkenal miskin, menanggung kos tersebut? Kerajaan mesti menyiasat dan mencapai ke dasar cubaan khianat untuk mencetuskan tuntutan Filipina / Sulu ke Sabah.

Tuntutan Filipina / Sulu ke Sabah sama sekali tidak mempunyai asas dalam undang-undang dan politik. Tuntutan itu, bagaimanapun, dapat memperbanyak jumlah kemasukan pendatang tanpa izin dari Filipina. Sekiranya mereka percaya bahawa Sabah adalah milik mereka, maka mereka menjadi lebih berani untuk menentang pihak penguatkuasa undang-undang di Malaysia.

Langkah lebih agresif diperlukan

Oleh itu, kedua-dua kerajaan negeri persekutuan dan negeri Sabah harus lebih agresif dan proaktif dalam menentang propaganda di kalangan rakyat Filipina. Mesej kepada Filipina mestilah bahawa tidak ada harapan, tidak ada peluang dan tidak ada asas bagi Filipina dan Sulu untuk menuntut bahagian Sabah.

Kerajaan Sabah mesti berhenti menghantar isyarat yang salah ke Filipina

Ketua Menteri Sabah dan, terutama mantan timbalan menteri dalam negeri, Datuk Azis Jamman, harus berhenti menghantar isyarat yang salah kepada pendatang tanpa izin bahawa kerajaan Sabah menyambut kehadiran mereka. Mereka mesti membatalkan keputusan mereka untuk memperuntukkan sebuah pulau untuk pendatang dari Filipina Selatan. Mereka mesti membatalkan peruntukan tanah mereka untuk setinggan haram. Mereka mesti berhenti memberi alasan bahawa Filipina tidak mahu mengambil balik warganegara mereka yang dihantar pulang dari Sabah.

Kempen kita mesti menegaskan bahawa hanya dan satu-satunya peta Republik Filipina seperti yang terkandung dalam Perjanjian Paris Amerika-Sepanyol 1898 yang mewujudkan Filipina. Sabah jelas tidak pernah menjadi sebahagian daripada Filipina.

(Lihat peta yang dilampirkan).

Datuk Yong Teck Lee
Ketua Menteri 28 Mei 1996 hingga 27 Mei 1998

Yong: Sabah in Philippines passport map extremely provocative

Kota Kinabalu, Wednesday, 26 August 2020

The reckless actions of Philippines politicians to put Sabah in the Philippine map of Philippines passports is extremely provocative and will only make it very difficult for Filipino citizens to come to Malaysia. The Malaysian immigration authorities must not stamp these passports of Filipinos coming to Malaysia because to do so could mean a recognition of the Philippines/Sulu claim to Sabah. This means that the holders of these Philippines passports will not be allowed entry into Malaysia.

As for those Filipino citizens who are illegally in Sabah, they will have more reasons to not carry a Filipino passport. They will prefer to possess Malaysian residency papers. This will provoke Malaysians and anger Sabahans. As a result, things will become harder for Filipino citizens as they will be looked upon with greater suspicion. In other words, putting Sabah in the Philippines passport map will be jeopardising the Philippines citizens in Malaysia. Therefore, it would be in the best interests of the Filipino citizens in Sabah to demand that their government stop all these provocations against Sabah in Malaysia.

It is in the interests of the Philippines to forget about their claim once and for all. They have absolutely no chance of success.

Two little known facts need to be aired

The so-called Macaskie judgement. Judge Charles Macaskie was the High Court judge in the then North Borneo. He had presided over the 1939 case of Dayang Dayang, who are daughters of the Sultan of Sulu, over proprietary claims to the "cession money" payable to the heirs of Sultan of Sulu.

In his memoirs written in 1946 but published only in 2011, “End of an Era, The Borneo Reminiscences of C.F.C. Macaskie, C.M.G.”, Macaskie has expressed his view that the Sulu “claim to sovereignty was de facto non-existent.” This view effectively nullified any talk that the Macaskie judgement conferred some legitimacy to the Sulu claim to Sabah.

Of greater legal significance is the famous “Case concerning Sovereignty over Pulau Ligitan and Pulau Sipadan”. Malaysia and Indonesia had signed a Special Agreement on 31 May 1997 to present to the International Court of Justice “to determine whether sovereignty over Pulau Ligitan and Pulau Sipadan belongs to Indonesia or Malaysia.”

This agreement was rectified on 14 May 1998. The Sabah government, of which I was the Chief Minister at the time, had concurred with the decision of Federal government to let the dispute over Ligitan and Sipadan islands be settled at the ICJ. On 17 December 2002, the ICJ awarded sovereignty to Malaysia. The ten-year period for Indonesia to appeal, should any new evidence arise, has long gone.

Philippines claim was buried

On 13 March 2001, the Philippines had tried to sneak in their Sabah claim by filing an intervention in the case between Malaysia and Indonesia. The Philippines claimed that the two islands belong to them by virtue of their claim that Sabah belongs to them (Philippines). But the Philippines’s adventurous application to intervene in the case was thrown out by the ICJ on 23 October 2001. The ICJ had concluded that “the Philippines has not discharged its obligation to convince the court that specified legal interests may be affected.” In simple language, the Philippines has no legal basis to claim Sabah and therefore, no claim to Ligitan and Sipadan islands. Any fanciful illusion of any legal recourse to take the Philippines/Sulu claim to Sabah to any international judicial forum has thus been buried in 2001.

Then, the 2019 Madrid Arbitration court case happened

Years later, the Sabah Chief Minister, who is also the MP for Semporna, spoke in Parliament and called for the Philippines claim to Sabah to be brought to the ICJ. Such a speech, available in Youtube, was sure to trigger hopes among Philippine/Sulu claimants, such as the Kiram family, that their claim to Sabah can be taken to an international court.

(Watch the video attached)

Who funded the Kiram family case at Spain?

Sure enough, the Kiram family took their case to the Madrid Arbitration Court in 2019 and obtained some sort of arbitration order. My repeated challenges to the then Malaysian Minister for Law, Datuk V.K. Liew, and the Sabah Chief Minister, to state what they had done to resist the Kiram family court action in Madrid, have been met with silence. It costs a few million Ringgit to take such a case to an international court. How could the Kiram family, who is known to be poor, afford such costs? The government must investigate and get to the bottom of any treasonous attempts to stir up the Philippines/Sulu claim to Sabah.

The Philippines/Sulu claim to Sabah has absolutely no basis in law and in politics. The claim, however, can embolden the big number of illegal immigrants from the Philippines. If they believe that Sabah belongs to them, then they become more daring to resist the law enforcement authorities in Malaysia.

More aggressive campaign needed

Therefore, both the Malaysian federal and Sabah state governments have to be more aggressive and proactive in countering the propaganda among the people of the Philippines. The message to the Philippines must be that there is no hope, no chance and no basis for the Philippines and Sulu to claim any part of Sabah.

Sabah government must stop sending wrong signals to the Philippines

The Sabah Chief Minister and, especially his former deputy minister of Home Affairs, Datuk Azis Jamman, have to stop sending the wrong signals to illegal immigrants that the Sabah government welcomes their presence. They must cancel their decision to allocate an island for immigrants from the Southern Philippines. They must reverse their allocation of lands for illegal squatters. They must stop giving excuses that the Philippines do not want to take back their citizens who are deported from Sabah.

Our campaign must reiterate the one and only map of the Republic of Philippines as contained in the American-Spain Paris Treaty 1898 that created the Philippines. Sabah is clearly never a part of the Philippines.

(See map attached). 

 

 

楊德利：沙巴被列入菲律賓護照地圖乃極度挑釁

菲律賓政客魯莽地把沙巴置入菲律賓護照的地圖裡，是極度挑釁的舉動，最終只會令菲律賓公民很難前來馬來西亞。馬來西亞移民局將不會為這些菲律賓護照蓋章，因為這麼做只是在承認菲律賓／蘇祿對沙巴的索土行動。意即，持有這些菲律賓護照者將不被允許進入馬來西亞。

對於那些非法居留在沙巴的菲律賓公民來說，他們有更多的理由不申請菲律賓護照。他們更願意持有馬來西亞居留證。這將是挑釁馬來西亞人，也激怒沙巴人。其中一個結果是，菲律賓公民將面對更大的艱難，他們將受到更大的懷疑。換言之，將沙巴置入菲律賓護照地圖內，將危害到馬來西亞境內的菲律賓公民。因此，要以居留在沙巴境內的菲律賓公民利益為前題，來要求他們的政府停止對馬來西亞的一切挑釁行為。

一勞永逸地要菲律賓基於其公民利益上，放棄索土。 因為他們絕對沒有成功的機會。

兩個鮮為人知的事實

所謂的「馬卡斯基宣判」（Macaskie judgement）。查爾斯馬卡斯基曾經擔任北婆羅洲的高庭法官。他於1939年主持蘇祿蘇丹女兒Dayang Dayang案件，宣判以支付「割讓費」給蘇祿蘇丹繼承人以換取土地擁有權。

他於1964年撰寫的回憶錄《End of an Era, The Borneo Reminiscences of C.F.C. Macaskie, C.M.G.》（2011年出版）中提出他的看法：「蘇祿索土事件實際上不存在。」這個觀點有效地消除「馬卡斯基的判決使蘇祿對沙巴索土具有某種法律效用」的任何言論。

具有更大法律意義的是著名的「利吉丹島和西巴丹島主權案」。 馬來西亞和印尼將於1997年5月31日簽署的一份特別協議，提交國際法院「裁決利吉丹島和西巴丹島主權應屬印尼或馬來西亞。」

該份協議於1998年5月14日被糾正過來。當時由我擔任首席部長的沙巴政府認同聯邦政府的決定，讓利吉丹島和西巴丹島的爭端呈交國際法院解決。 2002年12月17日，國際法院將主權授予馬來西亞。 如果有新的證據出現，印尼可在十年內提出上訴，但期限早已經過去了。

菲律賓索土幻想已滅

於2001年3月13日，菲律賓企圖干預馬來西亞和印尼的官司，偷偷塞入對沙巴索土。菲律賓宣稱這兩個島嶼屬於他們，因為他們主張沙巴屬於他們（菲律賓）。但是，菲律賓對這個案件進行干預的冒險性申請，於2001年10月23日被國際法院駁回。國際法院的結論是：「菲律賓沒有履行說服法院特定法律利益可能受到影響的義務。」簡單來說，菲律賓沒有任何法律依據來對沙巴索土，因此也不能索取利吉丹島和西巴丹島。

因此，想將菲律賓／蘇祿對沙巴索土帶到任何國際司法論壇的幻想，早已在2001年掩埋入土。

接著，出現2019年馬德里仲裁法庭案

數年後，身為仙本那國會議員的沙巴首席部長在國會發言時，呼籲將菲律賓索討沙巴的案件帶到國際法院。這番言論（可在YouTube點播）確實激發基蘭（Kiram）家族及菲律賓／蘇祿族索土的希望，以為他們對沙巴索土可以提交國際法院。

（附上視頻）

到底是誰資助基蘭家族前往西班牙？

可以很肯定的是，基蘭家族於2019年將此案入禀馬德里仲裁法院，並取得某種庭令。我不斷挑戰當時的馬來西亞聯邦法律部長拿督劉偉強和沙巴首席部長表明，他們在抵抗基蘭家族在馬德里的法庭訴訟底做出哪些努力，結果只有寂靜的沉默。要把這種案件呈予國際法庭，需要數百萬令吉。公認為貧窮的基蘭家族又如何能承擔這筆費用？政府必須徹底調查一切煽動菲律賓／蘇祿對沙巴索土的任何叛國企圖。

菲律賓／蘇祿對沙巴索土簡直沒有法律與政治依據。但這個主張，可讓大批來自菲律賓的非法移民膽大包天。如果他們相信沙巴屬於他們，那麼他們就更敢於抵制馬來西亞的執法部門。

需要更積極的行動

因此，馬來西亞聯邦和沙巴政府必須要更積極主動地反抗菲律賓這項宣導。向菲律賓傳達的信息必須是：菲律賓和蘇祿要索討沙巴任何地段是沒有希望、沒有機會、沒有根據的。

沙巴政府必須停止向菲律賓傳達錯誤訊息

沙巴首席部長及內政部前副部長督阿茲士賈曼應該停止向非法移民傳達錯誤的訊息，似沙巴政府歡迎他們的存在。他們必須取消撥出海島給菲律賓南部移民的決定。他們必須把撥給違章屋土地收回。他們必須停止造藉指菲律賓政府不願收納從沙巴遣返的國民。

我們必須不斷地宣導，菲律賓是於1898年，依據《美國—西班牙、巴黎條約》所載的菲律賓共和國的唯一地圖所創建。 沙巴顯然從來不是菲律賓的一部分。

（參閱地圖）

拿督楊德利
1996年5月28日-1998年5月27日任沙巴首席部長

圖：拿督楊德利出示馬卡斯基回憶錄及國際法院駁回菲律賓案的判詞。